Vanochtend bij het opstaan wilde onze poes niet echt eten. De rest van de dag wilde ze ook niks en zojuist een paar hapjes. Het is de jongste in huis, ze is pas 2 jaar. Ik kan me zoiets vreselijk aantrekken en zie gelijk negatieve scenario's opdoemen. Ze is altijd zo levendig, het zonnetje in huis en nu ligt ze daar stilletjes in haar mandje.
We willen binnenkort graag een nestje van haar. Ze wordt momenteel op van alles getest. Dat moet bij raskatten. Het is een abessijn. Daarvan hebben we er drie. Ik hoop dat het morgen weer wat beter gaat. Ik trok me dat soort dingen altijd al aan maar nu nog meer. Dat geeft aan dat ik nog wel een weg te gaan heb eer de depressie verleden tijd is. Hopelijk heb ik morgen of later deze week goed nieuws.
Ik vond deze blog beter passen bij mijn depressie dan bij mijn dagboek. Het heeft er behoorlijke impact op namelijk.
Reactie plaatsen
Reacties