Ik zit al ruim een week te wachten op een bericht of mijn nieuwe vrijwilligerswerk doorgaat ja dan nee. Ik merk dat wachten me slecht afgaat. Ik word elke dag pessimistischer. Hopelijk ten onrechte, maar ik ben van nature wel iemand die snel beren op de weg ziet.
Met het wachten verlies ik ook weer sterker het vermogen om angsten te beheersen. En nog altijd weet ik niet waar die angsten op gebaseerd zijn. Het zijn dezelfde angsten als vroeg in de ochtend voor ik mijn ronde op de fiets heb gemaakt. Als je niet weet waarvoor je angsten hebt zijn ze ook moeilijk te beheersen. Het enige wat me helpt is een intensieve klus oppakken. Een klus waarbij je je hoofd nodig hebt. Dus verder maar weer met het inrichten van mijn muziekarchief. En dat helpt echt.
Reactie plaatsen
Reacties