Vandaag was ik weer erg somber. Ik moet binnenkort naar het UWV om te praten over het re-integratie traject dat ik heb doorlopen. Dat was samen met mijn coach ruim een jaar lang elke twee weken een gesprek. Ik ben daar wel beter van geworden, maar ik zie een echte baan niet meer zitten. Dat zou dan voor ruim twee jaar zijn want ik ben bijna 65 nu. Het vrijwilligerswerk kan ik aan. Een dag bij ABN Amro en een dagdeel bij de bibliotheek als docent digitale vaardigheden of de bemensing van het digitaal loket voor mensen met specifieke vragen over bijv DigiD of bankieren via het internet.
Ik denk dat ik er over in zit dat het UWV mij toch een sollicitatieplicht gaat opleggen. Daar pas ik voor. Dan maar liever mijn pensioen gaan aanspreken.
Ook moet ik deze week maar de tandarts. Ik heb nooit wat en ze is altijd heel aardig, maar ik zie er toch weer tegenop. Ik wil dat niet, maar het gebeurt gewoon. Ik heb mezelf dus niet geheel en al onder controle en dat zint me niet. De angst en somberheid winnen nog te vaak
Reactie plaatsen
Reacties